Η επιθυμία των παιδιών να ασχολούνται με ηλεκτρονικά  μέσα είναι διαρκής. Είτε παρακολουθούν τηλεόραση, επικοινωνούν μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή παίζουν με τα smartphones, ένα είναι σίγουρο : Δεν χαίρονται καθόλου όταν πρέπει να τα αποχωριστούν. Καθημερινές δραστηριότητες όπως η μελέτη ή τα γεύματα πλέον πραγματοποιούνται με την τηλεόραση ή/και τον υπολογιστή ανοιχτούς και το κινητό ανά χείρας.

Μία εμπεριστατωμένη έκθεση της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και τονίζει την ανάγκη να τεθούν όρια στη συνεχώς αυξανόμενη «κατανάλωση» ηλεκτρονικών μέσων από τα παιδιά. Σύμφωνα με το δρ Βίκτορ Στρασμπέργκερ, καθηγητή παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του New Mexico των ΗΠΑ και  βασικό συντάκτη της έκθεσης  η εκτεταμένη χρήση ηλεκτρονικών μέσων από παιδιά διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε ένα μεγάλο αριθμό διαταραχών, όπως η παχυσαρκία, η έλλειψη ύπνου, η επιθετικότητα ή η χαμηλή επίδοση στο σχολείο.

Όσον αφορά τη διαδεδομένη άποψη ότι το  φαγητό μπροστά στην οθόνη συνδέεται με την παχυσαρκία επειδή αποσπάται η προσοχή μας από την τροφή και καταναλώνουμε μεγαλύτερες ποσότητες, η αλήθεια είναι ότι τον σημαντικότερο ρόλο παίζει η επιλογή “ανθυγιεινών” τροφών, σύμφωνα με τον δρ Δημήτρη Χρηστάκη, διευθυντή του Κέντρου Υγείας, Συμπεριφοράς και Ανάπτυξης του Παιδιού στο παιδιατρικό νοσοκομείο του Σιάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών και μέλος της επιτροπής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής που συνέταξε την έκθεση.

Το «η τηλεόραση με χαλαρώνει», είναι επίσης ένας μύθος. «Ενώ κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης μπορεί να αισθάνεσαι χαλαρωμένος, αφότου την κλείσεις η ανησυχία αυξάνεται», λέει ο δρ Χρηστάκης. «Η ακτινοβολία της τηλεόρασης δεν αφήνει την έκκριση της μελατονίνης, μιας ουσίας που είναι απαραίτητη για τη χαλάρωση και τον ύπνο», αποκαλύπτει η δρ Αρτεμις Τσίτσικα, παιδίατρος και επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η χαμηλή επίδοση στο σχολείο, η βίαιη και επιθετική συμπεριφορά δεν είναι πρώτη φορά που συνδέονται με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων από τα παιδιά. Η επίδοση όμως στα μαθήματα, δεν επηρεάζεται μόνο από την έλλειψη χρόνου για διάβασμα ή ύπνο, αλλά, όπως εξηγεί ο δρ Χρηστάκης: «Κάνοντας τις ασκήσεις του και στέλνοντας παράλληλα μηνύματα, αποσπάται η προσοχή του και μειώνεται η απόδοσή του». Οι άνθρωποι σήμερα υπερηφανεύονται ότι είναι καλοί στην ταυτόχρονη εκτέλεση πολλών ενεργειών, γνωστό στα αγγλικά ως multitasking. «Ομως αυτό έρχεται με κάποιο τίμημα», λέει ο ίδιος. Ο εγκέφαλος στην πραγματικότητα δεν εκτελεί ταυτόχρονα τις ενέργειες αλλά εναλλάσσει πολύ γρήγορα την προσοχή από τη μία δραστηριότητα στην άλλη. «Παρότι οι νέοι σήμερα είναι πολύ καλοί σε αυτό, δεν παύει να είναι αναποτελεσματικό», καταλήγει.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής προτείνει κάθε σπίτι να υιοθετήσει ένα «οικογενειακό πρόγραμμα χρήσης ηλεκτρονικών μέσων». Και ενώ κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κανόνες και συνήθειες, οι παιδίατροι της Αμερικανικής Ακαδημίας συμβουλεύουν τους γονείς :

  • να μην αφήνουν παιδιά κάτω των δύο ετών να έρχονται σε επαφή με ηλεκτρονικά μέσα, ενώ παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας να μην ασχολούνται με αυτά πάνω από δύο ώρες την ημέρα.
  • να αποκλείονται οι συσκευές τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου του κινητού τηλεφώνου, κατά τη διάρκεια των γευμάτων και πριν από τον βραδινό ύπνο,
  • να απομακρύνουν  τηλεοράσεις, υπολογιστές και άλλες συσκευές σύνδεσης στο Διαδίκτυο από τα υπνοδωμάτια των παιδιών.

Σύμφωνα με τον δρα Γκορίντο, καθηγητή Ψυχιατρικής, για την καθιέρωση ενός «οικογενειακού προγράμματος χρήσης ηλεκτρονικών μέσων» τα βήματα είναι απλά. Το πιο σημαντικό είναι ο γονιός να αποτελεί πρότυπο, ακολουθώντας και αυτός τους ίδιους κανόνες, αφήνοντας για παράδειγμα το κινητό του μακριά από το μεσημεριανό τραπέζι. Οι παρεμβάσεις και τα όρια πρέπει να τίθενται όταν ακόμα το παιδί είναι μικρό και να προκύπτουν μέσα από συζήτηση μαζί του, ενώ σε παιδιά μεγαλύτερων ηλικιών παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η εκπαίδευση του γονέα από το ίδιο το παιδί σχετικά με τα «ηλεκτρονικά ενδιαφέροντα» του δεύτερου

«Είναι σημαντικό να αναλογιστούμε τι δεν κάνουν τα παιδιά όταν ξοδεύουν πάνω από μία-δύο ώρες την ημέρα μπροστά σε οθόνες», τονίζει η Αν Φίσελ, καθηγήτρια ψυχολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και διευθύντρια του Προγράμματος Θεραπείας Οικογένειας και Ζευγαριών του MGH. «Πρώτα απ’’ όλα δεν μιλάνε με τους γονείς τους» λέει, εξηγώντας ότι τα παιδιά μαθαίνουν να χειρίζονται τη γλώσσα και να διευρύνουν το λεξιλόγιό τους κυρίως μιλώντας με μεγαλύτερους ή διαβάζοντας βιβλία. «Ομως τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει όταν περνούν την ημέρα τους παίζοντας βιντεοπαιχνίδια», συμπληρώνει.

Πηγή : http://www.kathimerini.gr